‘Distilleren in voor- en tegenspoed’
Distilleerderij de Bronckhorst was een van de eerste projecten die Pak An steunde. Inmiddels zijn we 5 jaar verder en Erik Legters leek eindelijk zover: hij ging de wereld de eerste Achterhoekse whisky laten proeven. Maar toen legde covid de wereld plat. We praten bij met Erik die een veelbewogen jaar doormaakte.
Wat is je huidige gemoedstoestand?
Die zweeft ergens tussen hoop en vrees. Covid heeft fikse impact op mij en mijn bedrijf. We worden met Destilleerderij de Bronckhorst hard getroffen. De orders vanuit de horeca droogden op, ons terras ging dicht en onze proeverijen moesten stoppen. Veel van mijn plannen gingen via de diepvries de prullenbak in. Het is een soort oorlog: een aantal zitten er middenin en hebben het zwaar, de rest staat aan de zijlijn en leeft maar zo’n beetje mee of gaat door met z’n eigen zaakjes. Ik moet regelmatig op m’n tanden bijten, de frustratie is groot. Maar ik ben een vechter, ik zet door. Ik blijf ondernemen al is het tegen heug en meug. Nu maak ik plannen voor camperkampeerplaatsen.
Wat is voor jou geluk?
Dat ik gezond ben. Dat ik mijn vrijheid heb, samen met mijn vrouw en onze dieren op een prachtige plek in de Achterhoek.
Wat is je grootste angst?
Mijn onderneming verliezen. Vorig jaar maart, op vrijdag de dertiende, dacht ik even dat het niet meer goed zou komen. De omzet van mijn bedrijf verdween plotseling volkomen. Mijn onderneming zat in het zesde jaar van z’n bestaan en we deden het fantastisch. De groei waar je op hoopte zette door, ik dacht zelfs aan een extra werknemer. De timing van covid kon voor ons niet slechter. Ik mis in de pandemie erg de empathie bij het ambtelijk apparaat. Ik mag dat zeggen, vind ik, ik ben zelf 16 jaar ambtenaar geweest.
Wie is je held?
Mijn vrouw Thea.
Welke verleiding kun jij niet weerstaan?
Een Achterhoekse whisky! Eigenlijk alles wat bij whisky komt kijken vind ik fantastisch: de verborgen wereld, de verhalen, de smaken, de geschiedenis, de chemie, de techniek, de gezelligheid. Alles is zo authentiek en zo interessant. Ik ontdekte dit alles op een whiskyreis door Schotland, daarvoor dronk ik het liefst gewoon een biertje.
Na een domper als werknemer besloot ik nooit meer voor een baas te willen werken. Ik las dat uit Schotland de vraag kwam of iemand in Nederland een pilot kon opstarten voor het telen van brouwgerst. Ik had een lapje grond achter het huis en ging zaaien. Toen dacht ik: ik wil het helemaal zelf doen! Ik ging me verdiepen in destilleren, volgde een opleiding, schreef een ondernemingsplan en verbouwde mijn schuur tot distilleerderij.
Wat is je grootste prestatie?
Mijn distilleerderij op poten zetten. Er komt zoveel bij kijken, ik werk er zeven dag in de week aan en investeer al mijn energie er in. Zes jaar geleden beloofde ik dat ik een Achterhoekse whisky ging maken. Het moet 3 jaar op vat liggen voordat je het whisky mag noemen. Je moet dus een lange adem hebben. Ik verkocht al wel single malt moutwijn, dat spul is ook heerlijk maar volgens de officiële leest is het pas na 3 jaar whisky.
Waarom woon je graag in de Achterhoek?
De natuur om ons heen, alles gaat nog ietsje relaxter dan in de rest van Nederland want de mensen zijn nuchter. Ze maken ons de kop niet zo snel gek. De ligging dichtbij Duitsland en het goede ondernemersklimaat maken het compleet. Anderzijds vind ik de gang van zaken hier weleens ‘te voorzichtigjes’, durf te leven denk ik dan!
Wat is je motto?
Vaak bu-j te bang!
Tekst Ilja Vaags (Alles komt goed BV, organisatie Zwarte Cross en Manana Manana)
Foto’s Martine Siemens Fotografie
