‘Het is nu tijd voor de goede verhalen’
Met Stichting In Goede Aarde zet Ties zich in voor een gezonde bodem. Eerst in de Achterhoek. En het liefst vanaf morgen al voor de rest van de wereld. Want de aarde piept en kraakt en haast is geboden. Maar een nieuwe toon is gewenst: “We roepen al 50 jaar dat het fout gaat. Maar die kreten zijn uitgehold.”

• Wat is je gemoedstoestand?
  Mijn gemoedstoestand is om eerlijk te zijn een beetje verdrietig. Ik ben nu bij de Boerenland Conferentie en hoorde net opnieuw het verhaal van de klimaat- en biodiversiteitscrisis en werd opnieuw met de bekende feiten om de oren geslagen. Die feiten komen mij niet vreemd voor, maar de spreker was erg goed en om alle gegevens weer eens zo ongezouten aan te horen –  dat maakt dat ik de noodzaak voel om aan het werk te gaan maar óók wanhoop voel. Kijk, de meters van de aarde staan gewoon zwaar in het rood. En dat is geen nieuws. In 1972 zei de Club van Rome het al: er zitten grenzen aan de groei. Echter is de trend tot nu toe niet doorbroken en wordt de urgentie alleen maar groter.
  
  Toen ik na het afronden van mijn studie hydrologie, een periode van milieuactivisme en een permacultuuropleiding in contact kwam met het werk van Elaine Ingham klikte er iets: haar werk gaf mij het inzicht dat een belangrijk deel van de oplossing zich in de bodem bevindt. We zitten nu gevangen in een systeem waarvan iedereen – nu of straks – slachtoffer is. Met uitzondering van bedrijven als Monsanto en het bankwezen misschien. De natuur gaat ons terugfluiten als we niet veranderen.
• Wie zijn je helden?
  Vandan Shiva is er één. Ze is een natuurkundige en milieu- en mensrechtenactivist uit India, een weergaloos slim mens en een begenadigd spreker.
• Wat zijn je dromen? 
  Ik hoop dat er een perspectief komt voor mensen die bezig willen met bodemherstel. Daaraan wil ik een bijdrage leveren. Een boer met 60 á 70 hectare grond; wat heeft die nu op dit moment aan een voedselbos? Ik wil zo snel mogelijk de hele Achterhoek anders laten denken over onze bodem. En daarna… de rest van de wereld! Er is haast geboden. Ik hoop en wens een regeneratief landbouwsysteem voor heel Nederland in 2030.
• Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
  Om eerlijk te zijn: zojuist nog tijdens de conferentie. De harde feiten kwamen weer even binnen. Waarom lukt het niet om nú het tij te keren? Dat antwoord is tweeledig denk ik. Enerzijds zitten we in een soort ‘rat race’ gevangen waarin we moeten knokken om ons hoofd boven water te houden. Wonen, werken, gezin en onze financiën slokken al onze tijd en aandacht op. Anderzijds is ons brein zo ingericht dat we liever aandacht gunnen aan fijne dingen dan aan de ongemakkelijke waarheid. Social media met sexy foto’s en felle kleurtjes is beter te verteren dan wetenschappelijke rapporten die onomwonden aantonen dat de aarde naar de knoppen gaat. Het is belangrijk dat er een eerlijk verhaal wordt verteld aan burgers vanuit de overheid over de situatie waarin we ons bevinden. Dit om legitimiteit te creëren onder burgers voor het beleid dat nu nodig is. De klimaat- en biodiversiteitscrisis wordt volgens mij voornamelijk beschouwd als een soort managementprobleem, terwijl dit toch echt het fundament is waarop het leven op aarde is gebaseerd. Maar: ik geloof in de kracht van een goed verhaal. Mensen kunnen boven zichzelf uitstijgen als ze geïnspireerd raken. Kijk naar religie of kapitalisme: dat zijn welbeschouwd constructen maar wel zó krachtig dat ze mensen bewegen tot leveren van ongelofelijke prestaties. Nog eens 50 jaar lang roepen dat de wereld naar de knoppen gaat werkt niet. Het is nu tijd voor inspirerende mensen en goede verhalen, want die zijn er!
• Geloof je in God?
  Nee. Hoe meer ik begrijp over hoe de natuur werkt, hoe meer ik stijl achterover sla van hoe weergaloos knap het in elkaar steekt. Maar ik ben zo druk met het begrijpen van het complexe verhaal dat er geen tijd overblijft om me af te vragen welke stuwende kracht erachter schuil zou gaan.
• Wanneer was je het gelukkigst?
  Een korte tijd geleden was ik erg gelukkig toen ik met mijn handen in de compost realiseerde dat we met Stiching In Goed Aarde dichtbij een compost komen die boordevol met leven zit. Dat was een beloning voor een paar maanden keihard werken. Die compost gaan we nodig hebben om onze missie te volbrengen.
• Wat is je motto?
  De bodem is de basis.