‘Het gaat er mij niet om wat je hebt, maar wat je voelt’
Petra Lesterade vangt samen met partner Toon jaarlijks wel 4000 inheemse wilde dieren op in Opvang Noach in Halle. Pak An hielp met coaching en stelde budget beschikbaar voor een educatief programma voor scholen (boekjes).
Wat waardeer je het meest in mensen?
Vriendschap. Dat dit onder mensen bestaat vind ik heel bijzonder, een echte verrijking van het leven. Ik ben zelf een dierenmens. Ik waardeer in dieren hun eerlijkheid, what you see is what you get. Dat kan bij mensen nog weleens anders zijn.
Mensen zijn bijzondere wezens, daar zitten warme en mooie exemplaren bij. Maar er is ook een andere categorie. Ik vind onverschilligheid het meest kwalijk. En van alle types vind ik de zogenaamde ‘allesweter’ de moeilijkste, die zorgen voor de meeste problemen. In het dagelijkse leven werkt men het liefst volgens een vast stramien. Het tempo ligt daarbij hoog en er is altijd sprake van een soort winstoogmerk. Verdrietig vind ik dat de warmste, liefste en meest bijzondere mensen het vaak het moeilijkste hebben. Ik merk dat ik zelf, naarmate ik ouder word, beter wordt in voor mezelf kiezen. De tijd dat ik iedereen wildepleasen is voorbij. Want je kan het niet iedereen naar de zin maken.
Wat is je favoriete bezigheid?
Ik ben het meest happy als ik wandel, om me heen kan kijken en kan genieten van alle rijkdom om ons heen. Ervaren hoe mooi het is. Of een boek lezen, of samen een kaasfondue eten. De simpelste dingen. Het gaat er mij niet om wat je hebt maar wat je voelt.
Wat is jouw idee van geluk?
Geluk is voor mij heel simpel, denk ik: een vogeltje of een vlinder zien maakt me al gelukkig. In een breder spectrum zou ik zeggen: geluk ontstaat als we elkaar in de waarde laten. Leven en laten leven. Ik hoef zelf niet veel te hebben. Mij gaat het om wat ik achterlaat in deze wereld. Vroeger had je enkel de Stichting Das & Boom en Lenie ’t Hart met haar Zeehondencentrum Pieterburen, verder was er in Nederland niets geregeld voor de inheemse wilde dieren dus die kwamen steeds meer in het gedrang. Ik zag daarin een taak voor mezelf weggelegd. En zo groeiden wij van een paar dieren tot 4000 dieren per jaar. Onze onderneming is een stichting en we zijn voor een deel afhankelijk van giften. Voor ons is dit leven geen vetpot en dat is prima. Maar ik hoop toch dat er in de toekomst, vanuit overheidswege, een regeling komt zodat het voor onze opvolging iets aantrekkelijker wordt om dit voort te zetten.
Welk dier zou je willen zijn?
Een cliché: ik zou dan willen vliegen. Vliegen zonder kabaal. Zoals een uil, majestueus en helemaal stil zweven.
Wie zijn je helden?
Iemand die onbaatzuchtig iets doet voor een ander is in mijn ogen al een held.
Wat is je favoriete eten en drinken?
Een kaasfondue, daar kan ik nou echt blij van worden. Of een kopje thee.
Welk natuurlijk talent had je graag willen hebben?
Met dieren heb ik veel geduld, maar voor mensen had ik graag meer geduld willen hebben.
Waarom houd je van de Achterhoek?
De instelling ‘doe maar normaal’ die heerst bij ons. En ik houd van de Achterhoek om het groen. Maar let op: neem al dat natuurschoon niet als vanzelfsprekend, het is immers niet maakbaar. En houd je hond aan de lijn.
Wat is je wens voor de wereld?
Voor de dieren wens ik een netwerk zodat er per diersoort snel passende hulp kan worden geboden. En voor de mensen wens ik eigenlijk hetzelfde.
Doneren aan Opvang Noach kan via de site www.opvangnoach.nl en is zeer welkom. Petra hoopt dat mensen zich op de website even inlezen voordat ze een dier komen brengen, want niet ieder dier dat je vindt heeft hulp nodig.
Tekst Ilja Vaags (Alles komt goed BV, organisatie Zwarte Cross en Manana Manana)
Foto’s Martine Siemens Fotografie
