PROEFLOKAAL & CIDERIJ DE GROOTE WEI | Wat bij Sophie Horstink begon als afstudeerproject, is nu een cidermakerij met twee ciders van eigen oogst én een boerderijterras om deze ciders en meer te proeven met uitzicht op de boomgaarden. Hoewel we alles willen weten van gegist appelsap, ondervragen we hier Sophie over haar anpakkersgeest.
- Waarvan ga je aan?
Twee dingen. Ik ben echt een mensen-mens én ik ben graag buiten. Alleen in de hangmat, vanuit de achtertuin kijkend naar de koeien. Of naar een druk festival met alles en nog meer om te ontdekken. Nu ik er over nadenk, komt het eigenlijk ook terug in mijn werk op het boerderijterras. Daar ben ik buiten en spreek ik vaak leuke mensen. Goed vertoeven dus! - Waarvan ga je uit?
Tja, dat is gelijk het tegenovergestelde. Hele dagen alleen zijn en binnen moeten zitten. Ik kan me makkelijk aanpassen, maar te veel van die twee, daar word ik niet gelukkig van. - Wanneer heb je voor het laatst gehuild, en waarom?
Dat is niet zo lang geleden. We stonden laatst op het Bronckhorster Craft Beer Festival, waar mijn ciders hun vuurdoop kregen. Op de eerste dag hield ik me vooral groot en stoer, maar vond ik het toch wel erg spanning wat iedereen van de ciders zou vinden. Toen de positieve reacties bleven komen, kwam de opluchting. Je hebt er zo lang naartoe gewerkt, dus zondagochtend, kwam dat alles er even uit. - Wanneer heb je voor het laatst dubbel gelegen van het lachen, en waarom?
Dit was op dezelfde dag! Omdat de eerste dag een succes was, ging ik er de tweede dag super ontspannen in. Hierdoor was ik meer in voor een geintje en lachte ik weer net zo hard mee. - Wat is je lievelingsgeluid?
Het geluid van vogels. Ik associeer het met thuis. Toen ik als dorps boerenmeisje voor het eerst thuiskwam na een half jaar Berlijn en in de ochtend wakker werd van het geluid van vogels, gaf dit een fijn en rustig gevoel. Of dit ook de link met de geïllustreerde vogels op de ciderflessen is? Nee, zo had ik er eigenlijk nog niet over nagedacht, maar wel een leuke. Het zit zo. Mijn oma heet Vinkenvleugel, dus in die familie zijn we allemaal ‘vinkjes’. Het Fruitbedrijf Horstink, met z’n vele appels, stamt af van mijn vaderskant. Nu is er toevallig een vogelsoort die appelvink heet. Met dit toeval ben ik me verder gaan verdiepen in vinken en zie je dat terug op de ciderflessen. - Wat is je wens voor de wereld?
Tijdens mijn studie Bedrijfskunde en Agrifoodbusinessliep ik stage in Indonesië, waar ik marktonderzoek heb gedaan voor een zuivelcoöperatie. Op plekken waar hongersnood is of schaarste heerst, leer je mensen onder andere hun eigen voedsel te verbouwen en vermarkten. Zodat, als je weggaat, de mensen op eigen kracht verder kunnen. Voor deze toffe organisatie zou ik graag op projectbasis meer willen doen om meer te kunnen betekenen voor de wereld. - Hoe zou jouw ideale reis eruitzien?
Op dit moment zou dat een trip naar Indonesië zijn. Mede om bovenstaande reden vind ik het een leuk en interessant land. Maar goed, Canada is ook heel tof. En Japan ook. Ik vind vooral heel veel nieuwe culturen leren kennen leuk. Dus niet rondreizen, maar ergens langer op één plek verblijven om je onder te dompelen in de cultuur. Ervaren hoe het leven daar gaat.
- Wat is jouw beste tip voor iemand met zo’n goed idee als Pantry?
Wacht niet te lang en ga het gewoon doen. En durven. Je ziet vanzelf hoe het uitpakt. - Als laatste: Pak An, hoe kwam je er zo bij?
Voor mij was Pak An een bekend begrip. Ik ken een paar mensen van hier uit de buurt die bij DeFeestfabriek, medeoprichter van Stichting Pak An, werken. Via via is de connectie in de Achterhoek altijd snel gelegd.
Tekst: Marloes Weerepas
Foto’s: Martine Siemens Fotografie
