‘Kop op en ketting naar rechts’
Mark Schreurs is wielrenner en bestuurslid van Sensa Kanjers Voor Kanjers, een Achterhoekse wielerploeg die helemaal draait op de inzet van vrijwilligers en op het hoogste amateurniveau van Nederland rijdt.
Wat is je meest opvallende karaktereigenschap?
Ik ben nogal eigenwijs. Vrienden gaan liever een discussie met mij uit de weg, moet ik bekennen.
Welke eigenschap waardeer je het meest bij een ander?
Diplomatiek kunnen zijn. Ik waardeer het als iemand mij op andere gedachten kan brengen. Ondanks mijn eigenwijsheid hoor ik weldegelijk graag een tegengeluid.
Wat doe je het liefst?
Buiten zijn. Dat is waarom ik wielrennen mooi vind: je bent buiten en je voelt je vrij. Ik houd van routes uitzetten, gevoel van controle en weten waar we naartoe gaan geeft me ook het gevoel van vrijheid. Ik ben altijd de wegkapitein.
Ik kwam bij Sensa Kanjers Voor Kanjers in 2013. Daarvoor heb ik bij een continentale ploeg geprobeerd om prof te worden. In 2015 won ik het Nederlands Kampioenschap in de categorie ‘Elite zonder contract – het hoogste amateurniveau van Nederland. Het was een dag waarop alles geweldig in elkaar viel.
Wat eet je graag?
Lasagne vind ik heerlijk. Ja, pasta is voer voor wielrenners. Ik heb er geen hekel aan gekregen, ondanks de hoeveelheden die ik al naar binnen werkte. Het was voor een koers mijn ontbijt en zelfs dat was voor mij geen probleem. Maar sinds ik renner-af ben waardeer ik eten opnieuw: het is niet enkel meer brandstof.
Wat is je grootste angst?
Dat de koersen niet meer doorgaan door corona en dat de jonge renners zich dus niet zich kunnen ontwikkelen. Motivatieproblemen kunnen nu de kop opsteken en daarmee zit ik wel in mijn maag. In het najaar, als het eigenlijk geen fietsweer is, maken wij de meeste kilometers om fit te worden voor het seizoen. Maar als er geen seizoen komt, vraag je je logischerwijs af waarvoor je het doet. Daarnaast zijn we afhankelijk van sponsoren. En die zien ook dat we niet fietsen en dus niet zichtbaar zijn. Dat houdt me ook bezig.
Op de fiets was ik in een massasprint weleens bang: dan ging iedereen als een dolle stier door het peloton en dacht ik, zeker toen ik wat ouder werd, “ik vind het wel best, hier ga ik me niet aan wagen.” Maar in een afdaling heb ik nooit angst gekend moet ik zeggen.
Wat zou je een dag willen zijn?
Fabian Cancellara. Een renner die altijd goed was in de voorjaarsklassiekers. Wat ze noemen een stylist. Het zag er mooi uit en hij had alles onder controle, hij kon ook geweldig dalen.
Waar zou je het liefst willen wonen?
In de Achterhoek. Zoals ik nu in het leven sta is het perfect: met familie in de buurt, natuur in de buurt, ruime genoeg om lekker te fietsen. Als wielrenner heb ik een zwak voor Spanje en Limburg. Maar niet genoeg om er te gaan wonen.
Wat is geluk voor jou?
Het gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid. Mijn weg zelf kunnen bepalen, sportief of professioneel. Ik ben van beroep podotherapeut. Dat doe ik ook voor wielerploegen: zooltjes op maat maken en het afstellen van plaatjes onder de fietsschoenen. Mijn ervaring als wielrenner kan ik inzetten.
Wat is je meest eigenaardige gewoonte?
Bij wedstrijden waarbij ik echt goed wilde presteren, trok ik een tijd lang een bepaald setje fietssokken aan. Maar toen die sokken niet iedere keer hun magie bewezen, ben ik er ook maar weer mee gestopt, haha!
Wie zijn je helden?
Een riskant antwoord, maar mijn held was altijd Lance Armstrong. En eigenlijk bewonder ik hem nog steeds. Ik praat niets goed van wat hij deed maar op de fiets vond ik hem altijd heel interessant. In het peloton was hij de absolute baas: de autoriteit die hij had en liet gelden, de manier waarop hij kon imponeren en dan vooral dat veelbetekenende achteromkijken naar zijn concurrenten. Hij beheerste zijn vak echt tot in de puntjes.
Waarom houd je van de Achterhoek?
Om het schitterende landschap. Achter iedere bocht openbaart zich een uitkijkje. Ik zie er openheid en het heeft nog af en toe zelfs iets ongerept. En de mensen zijn nuchter. Sensa Kanjers voor Kanjers draait op niveau én op vrijwilligers, zoiets kan in de Achterhoek. In de ploeg zeggen we tegen elkaar: ‘Kop op en ketting naar rechts!’
Mark schoof samen met zijn fietsmaten door van renner naar bestuurslid en zet zich nu in voor de nieuwe generatie wielrenners die zoeken naar een club in de Achterhoek waar op niveau wordt gereden. De recente overstap van de jonge Gijs Leemrijze uit Ruurlo van Sensa Kanjers voor Kanjers naar de beloftenploeg van Pro Tour club Jumbo-Visma is, zoals Mark het noemt “een kroon op ons werk”. Pak An helpt de Kanjers met advies teneinde zich zichtbaar te maken buiten de wielerwereld.
Tekst Ilja Vaags (Alles komt goed BV, organisatie Zwarte Cross en Manana Manana)
Foto’s Martine Siemens Fotografie
