‘Ik leef heel bewust met de dag’
Stadsboerin Doetinchem is een stadslandbouwproject, voor en door bewoners van Doetinchem, op het terrein van voormalige gevangenis De Kruisberg. Je kan er eten, drinken, tuinieren of gewoon van de natuur genieten. Ellen Willems ís de Stadsboerin. Pak An steunde de Stadsboerin met coaching, netwerk en promotie.
Waarom houd jij van de Achterhoek?
Om het gevoel van thuis zijn. Mijn familiewortels liggen in de Achterhoek maar ik groeide op in Ommen. Toen ik op twintigjarige leeftijd naar de Achterhoek verhuisde voelde het als thuiskomen.
Hoe omschrijven mensen jou?
Als iemand met veel energie en veel ideeën. Ik hoor ook weleens dat ik onrustig ben en kan doordraven. En natuurlijk als buitenmens.
Waaraan erger jij je?
Aan mensen die louter klagen. Klagers die niet mee willen werken aan verbetering, daarvoor heb ik geen tijd.
Hoe ontspan je?
In de zomer, na een week in de stadstuin zwoegen, lig ik het liefst in de hangmat met een boek en een wijntje. In de winter wandel ik graag met de hond, het liefst in Winterswijk.
Wat is jouw idee van geluk?
Harmonie. Dat kan ik ervaren met mijn gezin, maar ook als ik buiten ben. Wat ik doe met de Stadsboerin hangt daar mee samen. Veel mensen zijn de verbinding met het buitenleven, de planten en de dieren verloren. Als die verbinding opnieuw wordt gelegd keert er rust en plezier terug. Een straffe wind recht in je gezicht is heerlijk. Maar voor veel mensen is het een reden om snel weer naar binnen te rennen. Onze vlindertuin telt maar liefst 7000 vierkante meter. Er zijn gasten die werkelijk schrikken van al die schoonheid. Dat is geweldig om te zien, maar ook bijzonder.
Wie zijn je favoriete helden?
Wouter van der Eck van Voedselbos Ketelbroek in Groesbeek. Hij liet al vroeg zien (jaren voordat voedselbossen hip werden, zoals ze dat nu toch wel zijn) dat er een nieuwe manier van landbouwen mogelijk is.
Wat is je favoriete eten en drinken?
Het begint al met het verheugen. Als ik weet dat ik ’s avonds uit eten ga, probeer ik die dag zo min mogelijk te eten. De hele dag leef ik ernaartoe. ’s Avonds heb ik dan reusachtige trek en staan mijn smaakpapillen wagenwijd open. Om dan een witte natuurwijn te drinken en een oester te eten, ach dat is werkelijk zálig!
Wat is je favoriete culinaire herinnering?
De hachee met wortelstamppot van mijn moeder. De geur die in de keuken hing en die ik rook als ik na een godvergeten eind fietsen van school naar huis weer thuis was. Heerlijk! Mijn moeder kookte niet culinair maar wel altijd vers. Sperziebonen met een klontje boter. Een bakje verse rabarber. Altijd uit eigen tuin. Maar vooral die hachee!
Wat is je levensmotto?
Pluk de dag. Ik leef eigenlijk zolang ik me kan herinneren maar zo’n beetje met de dag. Toen mijn vader zes jaar geleden plotsklaps overleed tijdens het sporten ben ik nog bewuster gaan leven.
Wat is jouw wens voor de wereld?
Ik wens de wereld toe dat de mens weer meer in harmonie met de planten en dieren in hun directe omgeving gaat leven. In die harmonie ligt volgens mij een kracht verborgen. Om die kracht terug te winnen zullen we offers moeten brengen.
Tekst: Ilja Vaags (Alles komt goed bv, organisatie Zwarte Cross en Manana Manana)
Foto’s: Martine Siemens Fotografie
